 |
Αναφέρομαι, φυσικά, στο Μέτσοβο και στον οραματιστή πολιτικό - συγγραφέα - συλλέκτη - οινοπαραγωγό και τυροκόμο Ευάγγελο Αβέρωφ, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον τόπο του. Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τότε (1959) που ο Αβέρωφ αρχίζει να δίνει σάρκα και οστά στην ιδέα «αμπέλι - οινοποιείο - εμφιαλωμένο κρασί».
Διαβάζω στο μικρό βιβλιαράκι του «Με λογισμό και μ' όνειρο»: «Οταν καταπιάστηκα με τη μελέτη των σοβαρών προβλημάτων του Μετσόβου, είχα βρει ένα χαρτί που έδινε με λεπτομέρειες την περιουσιακή κατάσταση των κατοίκων κατά το έτος 1732. Μεταξύ άλλων ανέφερε και τα μικρά και τα μεγάλα αμπέλια που είχε ο καθένας. Αν πιθανολογούσες τη μέση απόδοσή τους, έπρεπε το Μέτσοβο και τα κοντοχώρια του να παράγουν τότε γύρω στις 300.000 οκάδες κρασί το χρόνο, που σήμαινε πάνω από 500.000 σημερινά μπουκάλια. Κατάπληκτος, θα έλεγα σχεδόν με κομμένη την ανάσα, ρώτησα παντού πού είναι αυτός ο τόπος, αυτός ο θησαυρός. Μου είπαν δυτικά του Μετσόβου ήταν ο παλιός κρασότοπός του και ονομαζόταν Γινιέτς…».
Εδώ φυτεύτηκαν και τα πρώτα κλήματα το 1959 και ο Αβέρωφ παίρνει τη ρηξικέλευθη απόφαση: «Να δοκιμάσω να φτιάξω κρασί που να μπορεί να ανταγωνιστεί τα καλύτερα γαλλικά κρασιά! Ηξερα ότι τα γαλλικά κρασιά τύπου Μπορντό γίνονται από μια ποικιλία που ονομαζόταν Cabernet Sauvignon. Kατάφερα να αποκτήσω 1.000 επίλεκτα τέκνα αυτών των «αριστοκρατικών τζακιών». Με τα χέρια μας τους φυτέψαμε τους «Γάλλους αριστοκράτες». Και ανταλλάξαμε την υπόσχεση τα πρώτα χρόνια να εφαρμόζουμε εμείς οι ίδιοι όλους τους κανόνες της γαλλικής οινοποιίας».
Το πρώτο κρασί οινοποιείται στο κατώγι του σπιτιού της οικογένειας Αβέρωφ στο Μέτσοβο και φέρει το όνομα «Κατώγι Μετσόβου». Ο ίδιος ο Ευάγγελος Αβέρωφ σχεδιάζει την ετικέτα του κρασιού σε ένα επιστολόχαρτο του πολιτικού του γραφείου (είναι η ίδια ετικέτα που χρησιμοποιείται φέτος στην επετειακή φιάλη που κυκλοφορεί).
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, η αγία τριάδα της εταιρείας «Κατώγι & Στροφιλιά» Ιωάννου - Λαμψίδης - Μαλτέζος (με όποια σειρά και να αναφέρεις αυτά τα ονόματα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ευφυείς ιδέες, πρωτοπορία, ποιότητα,
χιούμορ) μας απογείωσε κυριολεκτικά και μας προσγείωσε ομαλά στο κορφοβούνι Καρακόλι σε υψόμετρο 1.600 στην Πίνδο. Εκεί, στην ξύλινη καλύβα του τελεφερίκ, με μια ξυλόσομπα και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, παρουσιάστηκαν δύο νέα κόκκινα κρασιά που ήρθαν να συμπληρώσουν τη σειρά Rossiu di Munte (Κόκκινο του βουνού, στη βλάχικη τοπική διάλεκτο), που μέχρι τώρα αποτελείται από το απίθανο πιπεράτο Βλάχικο, το φινετσάτο Pinot Noir και την πολυαγαπημένη μου Floara, το αφρώδες από Ντεμπίνα. Τα καινούργια Rossiu είναι ένα Syrah-Traminer με ιώδες χρώμα που βάφει το ποτήρι! Εξαιρετικά καλή δομή, εκφραστικές τανίνες και ένα αρωματικό ανθώδες τελείωμα, τελείως ιδιαίτερο για κόκκινο κρασί (το Traminer γαρ!).
Το δεύτερο κρασί είναι το Γινιέτς. Cabernet Sauvignon από τα πρώτα κλήματα που φύτεψε ο Αβέρωφ στο ομώνυμο πρώτο αμπελοτόπι. Μια εξαιρετική έκφραση της διεθνούς ποικιλίας με βαθύ χρώμα, σχεδόν μοβ, και με τα χαρακτηριστικά έντονα αρώματα της ποικιλίας. Ενα κρασί που υπόσχεται χρόνια αντοχής, αλλά που μπορεί να σου προσφέρει και σήμερα ποιοτικές γευστικές απολαύσεις. Με δυο λόγια, ο οινολόγος Δημήτρης Ζιάννης έχει κάνει πάλι το θαύμα του... Οσο για τον Ευάγγελο Αβέρωφ, είμαι σίγουρη πως χαμογελάει ικανοποιημένος μ' εκείνο το χαρακτηριστικό του χαμόγελο από κει ψηλά και χειροκροτεί την ομάδα που εξακολουθεί να πορεύεται με λογισμό και όραμα.
