Ούτε πέντε, ούτε δέκα, αλλά συνολικά 36 οινοποιεία στη Βόρεια Ελλάδα ανοίγουν σχεδόν καθημερινά τις "πύλες" τους και προσφέρονται για ξενάγηση στους απλούς πολίτες, που θέλουν να "ανακαλύψουν" τα μυστικά του κρασιού.
Από το βουνό των Θεών, τον Όλυμπο, μέχρι και το Μέτσοβο, από την Καστοριά και το Νυμφαίο μέχρι τα Άβδηρα Ξάνθης και το Κοκκινοχώρι Καβάλας και από τη Γουμένισσα Κιλκίς μέχρι και τη Ραψάνη Λάρισας, δεκάδες οινοποιεία κάθε χρόνο "μυούν" χιλιάδες επισκέπτες στις διαδρομές του κρασιού και την τέχνη της παραγωγής του.
Παράλληλα, προσφέρουν πολλά μαθήματα γευσιγνωσίας και οινογεύσης. Η ξενάγηση στα περισσότερα απ' αυτά αποτελεί μια μεγάλη εμπειρία, που σε συνδυασμό με σειρά από διάφορες εκδηλώσεις, δίνουν άλλο τόνο στην καθημερινότητα, αλλά και πολλές στιγμές χαλάρωσης.
Τα οινοποιεία, που είναι ανοιχτά για το κοινό και προσφέρουν τις γνώσεις τους σε όλους όσοι επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για το κρασί είναι: Οινοποιείο Μυλοποτάμου (Αγ. Ορος), Μετόχι της Χρωμίτσας (Ι.Μ. Αγ. Παντελεήμονα, Αγ. Ορος), Κτήμα Παπαγιάννη (Αρναία Χαλκιδικής), Πόρτο Καρράς (Μαρμαρά Χαλκιδικής), Κτήμα Βουρβουκέλη (Αβδηρα Ξάνθης), Κτήμα τέχνη του Οίνου
(Μικροχώρι Δράμας), Κτήμα Βίβλια Χώρα (Κοκκινοχώρι Καβάλας), Οινοποιεία Κεχρή (Καλοχώρι Θεσσαλονίκης), Οινοποιεία Αρβανιτίδη (Ασκός Σοχός), Κτήμα Γεροβασιλείου (Επανομή Θεσσαλονίκης), Κτήμα Μπαμπατζιμοπούλου (ΟΣΣΑ Λαγκαδά), Κτήμα Στεργίου (Καστοριά), Κτήμα Μέγγελ (Καστοριά), Οινοποιεία οι δύο φίλοι (Σιάτιστα Κοζάνης), Οινοποιία Ζανδέ (Βελβενδό Κοζάνης), Κτήμα Βογιατζή (Βελβενδό Κοζάνης) κτήμα Αλφα (Βεγόρα Αμυνταίου), Κτήμα Παύλου (Αμύνταιο), οινοποιείο κυρ Γιάννη (Αμύνταιο), Θωμά Λίγα (Γιαννιτσά), Οινοποιείο Χατζηβαρύτη (Γουμένισσα Κιλκίς), Οικογένεια Τάτση (Γουμένισσα Κιλκίς), Μπουτάρης (Γουμένισσα Κιλκίς), Οινοποιείο Χρ. Αϊδαρίνη (Γουμένισσα Κιλκίς), Βαένι (Ροδοχώρι Νάουσας), Αργατιά (Ροδοχώρι Νάουσας) κυρ Γιάννη (Γιαννακοχώρι Ημαθίας), Κτήμα Φούντη (Ν. Στράντζα Ημαθίας), Οινοποιείο Μπουράτη (Στενημάχος Ημαθίας), Κτήμα Αβέρωφ (Μέτσοβο), Κτήμα Γκλίβανος (Ζίτσα Ιωαννίνων), Οινοποιείο Ζαΐνος (Ζίτσα Ιωαννίνων), Οινοποιείο Ντούγκου (Ιτέα Τεμπών), Κτήμα Κατσαρού (Κρανιά Λάρισας) και Τσάνταλη (Ραψάνη Λάρισας).
Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι, το κρασί υμνήθηκε από τα παλιά χρόνια. Από τον Όμηρο και τους αρχαίους τραγωδούς μέχρι και τη σύγχρονη εποχή, το κρασί αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι, όχι μόνο ενός λουκούλλειου γεύματος, αλλά και πολλών τραγουδιών.
Παρά το γεγονός ότι, σήμερα, τα πάντα τείνουν να βιομηχανοποιηθούν, τα παραπάνω οινοποιεία -μεταξύ άλλων ανά την ελληνική επικράτεια- προσπαθούν να κρατήσουν "ζωντανή" την παράδοση. Με αυθεντική γεύση, κρατούν αναλλοίωτα όλα εκείνα τα στοιχεία, που ήταν γνωστά από τους αρχαίους χρόνους, ενώ παράλληλα λειτουργούν ως "συνδετικοί κρίκοι" με την παράδοση και το παρελθόν. Έτσι, οι πλούσιες, ξεχωριστές και μοναδικές γεύσεις κάθε περιοχής "αποτυπώνονται" με τον καλύτερο τρόπο στη γεύση του κρασιού.
Ένας παράγοντας που κρατά ζωντανές τις θύμησες και δίνει την ευκαιρία σε "μυημένους" και μη να γευτούν διάφορες ποικιλίες κρασιού, είναι οι "δρόμοι του κρασιού". Συχνά, αποτελούν μία εκδρομική πρόταση, στο πλαίσιο της οποίας επιλέγονται διαδρομές που διασχίζουν τα πιο γραφικά σημεία μιας αμπελουργικής ζώνης.
Στην Ελλάδα, η πρώτη προσπάθεια πραγματοποιήθηκε από 13 οινοπαραγωγούς του βορειοελλαδικού χώρου, οι οποίοι το 1993 ίδρυσαν την Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος, με το διακριτικό τίτλο «Δρόμοι του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος».
Σήμερα, τα 37 μέλη της Ένωσης, προτείνουν επισκέψιμα οινοποιεία σε οχτώ διαδρομές που διασχίζουν απ' άκρη σε άκρη τη Βόρεια Ελλάδα, κάνοντας στάσεις στους σημαντικούς αμπελοτόπους της Θεσσαλίας (Ραψάνη και Κρανιά), της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης.
Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης περιοδείας μας σε διάφορα οινοποιεία, διαπιστώνουμε ότι σε πολλά μέρη της Βόρειας Ελλάδας υπάρχουν σύγχρονα πατητήρια, που έχουν βελτιώσει θεαματικά την ποιότητα του κρασιού. Όμως, δυστυχώς, πολύ λίγα απ' αυτά μας δίνουν τη δυνατότητα να εντρυφήσουμε στη "μυσταγωγία" του κρασιού. Κι' αυτό, κυρίως το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, που θεωρούνται οι κατ' εξοχήν μήνες του τρύγου και των ζυμώσεων του κρασιού.
Απλά "μαθήματα" οινογνωσίας
Μια τέχνη που μας είναι γνώριμη από τα παλιά είναι η οινογευστική. Μ' αυτήν μπορούμε να δοκιμάσουμε και να γευτούμε ένα κρασί, ενεργοποιώντας όλες τις αισθήσεις μας κι έχοντας ως βοηθό τη μνήμη μας για την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά του.
Χωρίς να λάβουμε υπόψιν τα υποκειμενικά κριτήρια του καθενός, η τελική κρίση βασίζεται στην ευχαρίστηση που μας προκαλεί το κρασί. Ωστόσο, το κρασί το εκτιμούμε αρχικά από το χρώμα του. Γέρνοντας το ποτήρι μας μπροστά από ένα λευκό φόντο, παρατηρούμε την "ένταση" και τις αποχρώσεις του κρασιού, που μας δίνουν μια πρώτη ένδειξη για τη γεύση του, ενώ συχνά μαρτυρούν και την ηλικία του.
Έτσι, τα "νεαρά", λευκά κρασιά έχουν φωτεινό, λαμπερό λευκοκίτρινο χρώμα, ενώ όσο περνά ο χρόνος, το χρώμα μεταβάλλεται σε εντονότερο κίτρινο ή χρυσαφί, για να φτάσει στην καστανή απόχρωση, σημάδι "γήρανσης".
Από την άλλη, σ' ένα ερυθρό κρασί, το έντονο πορφυρό χρώμα φανερώνει νεότητα. Εάν, όμως, στα χείλη του ποτηριού παρατηρήσουμε πορτοκαλιές και καστανές ανταύγειες, συμπεραίνουμε τη "γήρανσή" του, που είναι πιο προχωρημένη, όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό τους.
Το άρωμα είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που εξετάζουμε. Ο καλύτερος τρόπος για να το αντιληφθούμε, είναι περιστρέφοντας προσεκτικά το ποτήρι και στη συνέχεια εισπνέοντας τον αέρα που βρίσκεται στον επάνω χώρο του. Tο άρωμά του χαρακτηρίζεται από μια πολυπλοκότητα, που οφείλεται στην παρουσία μεγάλου αριθμού αρωματικών συστατικών.
Tο τελευταίο χαρακτηριστικό που διακρίνουμε στο κρασί είναι η γεύση. Βάζουμε μια μικρή ποσότητα κρασιού στο στόμα μας, την περιστρέφουμε γύρω από τη γλώσσα μας και τελικά την καταπίνουμε. Σ' όλη τη διάρκεια παρατηρούμε το πώς διαφοροποιείται η αρχική εντύπωση, καθώς κυλάει το κρασί μέσα στο στόμα μας και προσπαθούμε να περιγράψουμε την αίσθηση που μας προκαλεί.
Μέσα απ' αυτές τις ξεχωριστές, αλλά μοναδικές διαδρομές κρασιού, κρύβεται μια άλλη μορφή της ζωής. Όμορφη, εύγευστη, μοναδική, που σε συνεπαίρνει και σε "ταξιδεύει" σε άλλα μέρη. Όμως, υπάρχει και κάτι που σε προσγειώνει. Η επιστροφή στην πραγματικότητα. Τουλάχιστον, μέχρι και το επόμενο ταξίδι στο χώρο του κρασιού και των γεύσεων.
http://www.paseges.gr/portal/cl/co/6d1dfac3-b1b3-48f3-a3cf-6ed9f8b0dd92
Παράλληλα, προσφέρουν πολλά μαθήματα γευσιγνωσίας και οινογεύσης. Η ξενάγηση στα περισσότερα απ' αυτά αποτελεί μια μεγάλη εμπειρία, που σε συνδυασμό με σειρά από διάφορες εκδηλώσεις, δίνουν άλλο τόνο στην καθημερινότητα, αλλά και πολλές στιγμές χαλάρωσης.
Τα οινοποιεία, που είναι ανοιχτά για το κοινό και προσφέρουν τις γνώσεις τους σε όλους όσοι επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για το κρασί είναι: Οινοποιείο Μυλοποτάμου (Αγ. Ορος), Μετόχι της Χρωμίτσας (Ι.Μ. Αγ. Παντελεήμονα, Αγ. Ορος), Κτήμα Παπαγιάννη (Αρναία Χαλκιδικής), Πόρτο Καρράς (Μαρμαρά Χαλκιδικής), Κτήμα Βουρβουκέλη (Αβδηρα Ξάνθης), Κτήμα τέχνη του Οίνου
(Μικροχώρι Δράμας), Κτήμα Βίβλια Χώρα (Κοκκινοχώρι Καβάλας), Οινοποιεία Κεχρή (Καλοχώρι Θεσσαλονίκης), Οινοποιεία Αρβανιτίδη (Ασκός Σοχός), Κτήμα Γεροβασιλείου (Επανομή Θεσσαλονίκης), Κτήμα Μπαμπατζιμοπούλου (ΟΣΣΑ Λαγκαδά), Κτήμα Στεργίου (Καστοριά), Κτήμα Μέγγελ (Καστοριά), Οινοποιεία οι δύο φίλοι (Σιάτιστα Κοζάνης), Οινοποιία Ζανδέ (Βελβενδό Κοζάνης), Κτήμα Βογιατζή (Βελβενδό Κοζάνης) κτήμα Αλφα (Βεγόρα Αμυνταίου), Κτήμα Παύλου (Αμύνταιο), οινοποιείο κυρ Γιάννη (Αμύνταιο), Θωμά Λίγα (Γιαννιτσά), Οινοποιείο Χατζηβαρύτη (Γουμένισσα Κιλκίς), Οικογένεια Τάτση (Γουμένισσα Κιλκίς), Μπουτάρης (Γουμένισσα Κιλκίς), Οινοποιείο Χρ. Αϊδαρίνη (Γουμένισσα Κιλκίς), Βαένι (Ροδοχώρι Νάουσας), Αργατιά (Ροδοχώρι Νάουσας) κυρ Γιάννη (Γιαννακοχώρι Ημαθίας), Κτήμα Φούντη (Ν. Στράντζα Ημαθίας), Οινοποιείο Μπουράτη (Στενημάχος Ημαθίας), Κτήμα Αβέρωφ (Μέτσοβο), Κτήμα Γκλίβανος (Ζίτσα Ιωαννίνων), Οινοποιείο Ζαΐνος (Ζίτσα Ιωαννίνων), Οινοποιείο Ντούγκου (Ιτέα Τεμπών), Κτήμα Κατσαρού (Κρανιά Λάρισας) και Τσάνταλη (Ραψάνη Λάρισας).
Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι, το κρασί υμνήθηκε από τα παλιά χρόνια. Από τον Όμηρο και τους αρχαίους τραγωδούς μέχρι και τη σύγχρονη εποχή, το κρασί αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι, όχι μόνο ενός λουκούλλειου γεύματος, αλλά και πολλών τραγουδιών.
Παρά το γεγονός ότι, σήμερα, τα πάντα τείνουν να βιομηχανοποιηθούν, τα παραπάνω οινοποιεία -μεταξύ άλλων ανά την ελληνική επικράτεια- προσπαθούν να κρατήσουν "ζωντανή" την παράδοση. Με αυθεντική γεύση, κρατούν αναλλοίωτα όλα εκείνα τα στοιχεία, που ήταν γνωστά από τους αρχαίους χρόνους, ενώ παράλληλα λειτουργούν ως "συνδετικοί κρίκοι" με την παράδοση και το παρελθόν. Έτσι, οι πλούσιες, ξεχωριστές και μοναδικές γεύσεις κάθε περιοχής "αποτυπώνονται" με τον καλύτερο τρόπο στη γεύση του κρασιού.
Ένας παράγοντας που κρατά ζωντανές τις θύμησες και δίνει την ευκαιρία σε "μυημένους" και μη να γευτούν διάφορες ποικιλίες κρασιού, είναι οι "δρόμοι του κρασιού". Συχνά, αποτελούν μία εκδρομική πρόταση, στο πλαίσιο της οποίας επιλέγονται διαδρομές που διασχίζουν τα πιο γραφικά σημεία μιας αμπελουργικής ζώνης.
Στην Ελλάδα, η πρώτη προσπάθεια πραγματοποιήθηκε από 13 οινοπαραγωγούς του βορειοελλαδικού χώρου, οι οποίοι το 1993 ίδρυσαν την Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος, με το διακριτικό τίτλο «Δρόμοι του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος».
Σήμερα, τα 37 μέλη της Ένωσης, προτείνουν επισκέψιμα οινοποιεία σε οχτώ διαδρομές που διασχίζουν απ' άκρη σε άκρη τη Βόρεια Ελλάδα, κάνοντας στάσεις στους σημαντικούς αμπελοτόπους της Θεσσαλίας (Ραψάνη και Κρανιά), της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης.
Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης περιοδείας μας σε διάφορα οινοποιεία, διαπιστώνουμε ότι σε πολλά μέρη της Βόρειας Ελλάδας υπάρχουν σύγχρονα πατητήρια, που έχουν βελτιώσει θεαματικά την ποιότητα του κρασιού. Όμως, δυστυχώς, πολύ λίγα απ' αυτά μας δίνουν τη δυνατότητα να εντρυφήσουμε στη "μυσταγωγία" του κρασιού. Κι' αυτό, κυρίως το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, που θεωρούνται οι κατ' εξοχήν μήνες του τρύγου και των ζυμώσεων του κρασιού.
Απλά "μαθήματα" οινογνωσίας
Μια τέχνη που μας είναι γνώριμη από τα παλιά είναι η οινογευστική. Μ' αυτήν μπορούμε να δοκιμάσουμε και να γευτούμε ένα κρασί, ενεργοποιώντας όλες τις αισθήσεις μας κι έχοντας ως βοηθό τη μνήμη μας για την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά του.
Χωρίς να λάβουμε υπόψιν τα υποκειμενικά κριτήρια του καθενός, η τελική κρίση βασίζεται στην ευχαρίστηση που μας προκαλεί το κρασί. Ωστόσο, το κρασί το εκτιμούμε αρχικά από το χρώμα του. Γέρνοντας το ποτήρι μας μπροστά από ένα λευκό φόντο, παρατηρούμε την "ένταση" και τις αποχρώσεις του κρασιού, που μας δίνουν μια πρώτη ένδειξη για τη γεύση του, ενώ συχνά μαρτυρούν και την ηλικία του.
Έτσι, τα "νεαρά", λευκά κρασιά έχουν φωτεινό, λαμπερό λευκοκίτρινο χρώμα, ενώ όσο περνά ο χρόνος, το χρώμα μεταβάλλεται σε εντονότερο κίτρινο ή χρυσαφί, για να φτάσει στην καστανή απόχρωση, σημάδι "γήρανσης".
Από την άλλη, σ' ένα ερυθρό κρασί, το έντονο πορφυρό χρώμα φανερώνει νεότητα. Εάν, όμως, στα χείλη του ποτηριού παρατηρήσουμε πορτοκαλιές και καστανές ανταύγειες, συμπεραίνουμε τη "γήρανσή" του, που είναι πιο προχωρημένη, όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό τους.
Το άρωμα είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που εξετάζουμε. Ο καλύτερος τρόπος για να το αντιληφθούμε, είναι περιστρέφοντας προσεκτικά το ποτήρι και στη συνέχεια εισπνέοντας τον αέρα που βρίσκεται στον επάνω χώρο του. Tο άρωμά του χαρακτηρίζεται από μια πολυπλοκότητα, που οφείλεται στην παρουσία μεγάλου αριθμού αρωματικών συστατικών.
Tο τελευταίο χαρακτηριστικό που διακρίνουμε στο κρασί είναι η γεύση. Βάζουμε μια μικρή ποσότητα κρασιού στο στόμα μας, την περιστρέφουμε γύρω από τη γλώσσα μας και τελικά την καταπίνουμε. Σ' όλη τη διάρκεια παρατηρούμε το πώς διαφοροποιείται η αρχική εντύπωση, καθώς κυλάει το κρασί μέσα στο στόμα μας και προσπαθούμε να περιγράψουμε την αίσθηση που μας προκαλεί.
Μέσα απ' αυτές τις ξεχωριστές, αλλά μοναδικές διαδρομές κρασιού, κρύβεται μια άλλη μορφή της ζωής. Όμορφη, εύγευστη, μοναδική, που σε συνεπαίρνει και σε "ταξιδεύει" σε άλλα μέρη. Όμως, υπάρχει και κάτι που σε προσγειώνει. Η επιστροφή στην πραγματικότητα. Τουλάχιστον, μέχρι και το επόμενο ταξίδι στο χώρο του κρασιού και των γεύσεων.
http://www.paseges.gr/portal/cl/co/6d1dfac3-b1b3-48f3-a3cf-6ed9f8b0dd92
