Είναι καιρός να κάνουμε την ντροπή… ανάγκη στον πρωτογενή τομέα

Η… ντροπή: Εισάγουμε από ντομάτες μέχρι σκόρδα από το εξωτερικό!

ΦΑΚΕΛΟΣ Αναγκαίο ένα νέο παραγωγικό πρότυπο στο Ν. Τρικάλων Στην αναζήτηση ενός νέου παραγωγικού – οικονομικού μοντέλου για το Νομό Τρικάλων υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, στον οποίο καταλήγουν όλοι: Ανάπτυξη στο Νομό Τρικάλων δε νοείται αν δεν αξιοποιηθούν το συγκριτικό πλεονέκτημα στον πρωτογενή τομέα. Του Λάζαρου Μάμαλη Αν δε δοθεί βαρύτητα στον αγροτοδιατροφικό τομέα με την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων τα οποία θα διατίθενται και στις αγορές του εξωτερικού. Ο πρόεδρος της ΟΛΥΜΠΟΣ κ. Δημήτρης Σαράντης, ήταν αποκαλυπτικός: Είναι ντροπή να εισάγουμε ντομάτες από το Βέλγιο. Όντως είναι ντροπή να εισάγουμε προϊόντα στα οποία θα μπορούσαμε να είμαστε πλεονασματικοί και ανταγωνιστικοί από χώρες της βόρειας Ευρώπης. Είναι καιρός λοιπόν, να κάνουμε την ντροπή… ανάγκη, μέσω μιας νέας γεωργίας η οποία δεν θα βασίζεται στις επιδοτήσεις και στις κορεσμένες καλλιέργειας, αλλά σε προϊόντα ανταγωνιστικά στις αγορές του εξωτερικού. Προϊόντα, αγροτοδιατροφικά τα οποία θα ενσωματώνουν την προστιθέμενη αξία της θεσσαλικής υπαίθρου και φύσης. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης, τίθεται εύλογα το πρώτο ερώτημα: Γιατί δεν έχουμε μία τέτοια γεωργία σήμερα. Οι απαντήσεις είναι πολλές και συνδέονται με τις γενικότερες παθογένειες του ελληνικού συστήματος. Για παράδειγμα, καμία από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών δεν είπε ΟΛΗ την αλήθεια στους αγρότες. Δεν τους είπε ότι οι επιδοτήσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Ότι με τη μαρμαρόσκονη στα βαμβάκια αυτοί δεν έπαιρναν παρά ψίχουλα σε σχέση με εκείνα που… τσέπωναν οι εκκοκκιστές. Ότι δεν μπορείς να δουλεύεις δύο και τρεις μήνες το χρόνο σπέρνοντας τα χωράφια με μία μόνο καλλιέργεια περιμένοντας να ζήσεις αξιοπρεπώς τους υπόλοιπους μήνες. Ότι τα εύκολα προεκλογικά συνθήματα, όπως «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» δύσκολα υλοποιούνται μετεκλογικά… Και επειδή, ακριβώς, κανείς ή σχεδόν κανείς, δεν είπε την αλήθεια στους αγρότες, καταλήξαμε στο σημείο να έχουμε ύπαιθρο, να έχουμε καλλιέργειες, να έχουμε αγρότες, αλλά μην έχουμε εξαγωγές. Να μην έχουμε μία ανταγωνιστική γεωργία. Να εισάγουμε από καρπούζια και ελιές, μέχρι σκόρδα και κρεμμύδια από την Τουρκία, την Ισπανία, την Αίγυπτο, ακόμη και το Ισραήλ η συνολική έκταση του οποίου είναι λίγο μεγαλύτερη από εκείνη της Θεσσαλίας. Δεν είναι παράλογο να εισάγουμε κρεμμύδια από το Ισραήλ όταν στο Παλαιομονάστηρο υπάρχει μία παράδοση ετών στη συγκεκριμένη καλλιέργεια; Αλλά τα κρεμμύδια του Παλαιομονάστηρου πωλούνται ακόμη στις αρμαθιές ενώ εκείνα του Ισραήλ παρότι υστερούν ποιοτικά και τυποποιημένα είναι και έχουν κατακτήσει τις διεθνείς αγορές. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα, όπως εντοπίζεται από τους ίδιους τους αγρότες. Η παλαιότερη γενιά είναι δύσκολο έως αδύνατο να προσαρμοστεί στις ανάγκες των καιρών. Υπάρχει μία άλλη γενιά, όμως, όπως ο κ. Κώστας Κασσόπουλος, ο κ. Λεωνίδας Πέτρου και ο κ. Κώστας Αναγνωστόπουλος που προσπαθούν αγωνίζονται, χωρίς καμία υποστήριξη από αυτό που παραπλανητικά λέγεται «οργανωμένη πολιτεία». Ο κ. Κασσόπουλος για παράδειγμα, έχει φυτέψει ροδιές. Η φετινή σοδειά ήταν ικανοποιητική και η εταιρία με την οποία υπέγραψε συμβόλαια αγοράς ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της, στέλνοντας η ίδια φορτηγά αυτοκίνητα για να μεταφέρει τα ρόδια στο εργοστάσιο αποχύμωσης. Μόνο που σ’ αυτή την προσπάθεια είναι μόνος, αυτός και λίγοι παραγωγοί της περιοχής. Μόνο βρήκαν την εταιρία, μόνοι διαπραγματεύθηκαν, μόνοι συνεχίζουν για να πείσουν και άλλους παραγωγούς προκειμένου να διευρυνθεί η καλλιέργεια, να αυξηθούν οι καλλιεργούμενες εκτάσεις για να μην είναι ασύμφορη η μεταφορά των προϊόντων τους, στις μεταποιητικές μονάδες. Ο ίδιος, εντοπίζει το έλλειμμα ενημέρωσης. Εντοπίζει όμως και μία απροθυμία σε νεότερους αγρότες να δοκιμάσουν σε νέες καλλιέργειες. Οι περισσότεροι είτε γαλουχήθηκαν με άλλες νοοτροπίες, είτε δοκίμασαν και… πρόκοψαν, οπότε δεν τολμούν ξανά να αναλάβουν ρίσκα… Μία τέτοια περίπτωση είναι ο κ. Πέτρου ο οποίος δοκίμασε σε κηπευτικά, αλλά δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα. Ούτε τη συνδρομή της πολιτείας είχε, ούτε και την οικονομική κάλυψη από τους εμπόρους με τους οποίους συνεργάζονταν. Επειδή, όπως είπε «έμπαινε μέσα» και «δούλευε για τους μεσάζοντες» αποφάσισε να τα παρατήσει. Ο κ. Ανανγωστόπουλος είναι παραδοσιακός καλλιεργητής, αλλά δηλώνει έτοιμος να δοκιμάσει και νέες καλλλιέργειες αν υπάρξει ουσιαστική υποστήριξη. Τέτοια υποστήριξη όπως αναφέρει μέχρι τώρα δεν έχει διαπιστώσει από καμία πλευρά. 17-1α Τα τελευταία χρόνια και παρά τις ζημιές από τον παγετό του 2002, η ελαιοκομία κερδίζει συνεχώς έδαφος στα Τρίκαλα. Χιλιάδες στρέμματα φυτεύτηκαν με ελιές. Ο κ. Κασσόπουλος εκτιμά ότι σε λίγα χρόνια τα λάδια θα χύνεται στους δρόμους… Θα είναι τόσο μεγάλη η παραγωγή που είναι ανάγκη να αναληφθούν πρωτοβουλίες για τη συσκευασία του προϊόντος προκειμένου να μην αγοράζουν τζάμπα και μετά το μοσχοπουλούν συσκευασμένοι οι μεσάζοντες και οι έμποροι. Τέτοια πρωτοβουλία δεν υπήρξε ούτε από συλλογικό ούτε από ιδιωτικό φορέα. Ο δήμος Παραληθαίων είχε ξεκινήσει τις διαδικασίες για τη δημιουργία δημοτικού συσκευαστηρίου αλλά αυτές έμειναν στα χαρτιά. Ο κ. Κασσόπουλος, όπως και άλλοι ελαιοκαλλιεργητές της περιοχής, υπογραμμίζουν την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα τέτοιο συσκευαστήριο – τυποποιητήριο από την ΕΑΣ Τρικάλων. 17-1β 1. Η αγροτική παραγωγή του τόπου είναι ανάγκη να προσανατολιστεί στην προσφορά προϊόντων ποιότητας, με έμφαση στην παραγωγή διατροφικών παραδοσιακών και βιολογικών προϊόντων, καθώς την τυποποίησή τους ως επώνυμα προϊόντα και την προώθησή τους στην αγορά. 2. Είναι αναγκαία η αντιμετώπιση κατά προτεραιότητα του τεράστιου ελλείμματος πληροφόρησης, ενημέρωσης και εκπαίδευσης του αγροτικού πληθυσμού, των ελλιπών δομών και υποδομών στον πρωτογενή τομέα, της ανεπάρκειας στην οργάνωση της προσφοράς, της αδυναμίας προσανατολισμού της αγροτικής παραγωγής στις απαιτήσεις της αγοράς. 3. Είναι αναγκαία η ενίσχυση των επενδύσεων στις αγροτικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις (σχέδια βελτίωσης) 4. Επιβάλλεται η ενίσχυση της χρηματοδότησης των αγροτών και ιδιαίτερα των νέων, οι οποίοι στρέφονται στην παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και υιοθετούν καινοτόμες τεχνολογίες και μεθόδους παραγωγής φιλικές προς το περιβάλλον. 5. Η σύγχρονη επαγγελματική αγροτική εκπαίδευση και εκπαιδευτικά προγράμματα θα πρέπει να ενσωματώνουν γνώσεις προστασίας και διαφύλαξης του περιβάλλοντος. http://www.e-erevna.gr/portal/story.aspx?ID=100060.000

Η ΕΡΕΥΝΑ 24 Νοεμβρίου 2010, αρ. φύλλου 15660,   σελίδα 17